Tünelin Ucu İlla Rahmet Ama Oldukça Zahmet..

Tünelin ucu illa rahmet ama oldukça zahmet..
Neredeyse iki yıldır öyle mi yapsak bunu mu denesek diye her sektörde şaşkınca hareket edilse de en büyük şaşkınlığı ve çaresizliği hükümet yaşıyor bence.
Tarihte eşi benzeri yaşanmamış ve tüm dünyayı esir alan bu virüs illeti gidiyor gibi yapıp gümbür gümbür geri geldi.
Virüsü kapanlar, kurtulanlar ve ölenler..
Lakin iki önemli nokta var geri dönüşü olmayan.
Öğrenciler
Esnaflar..
Esnafa destek olmak için mahalle esnaflarından alışveriş yapalım gayreti de tam kapanma ile pek mümkün olmadı.

Sadece marketler ve bakkallar esnaftan sayıldı.
Oysa mahalle içindeki ayakkabı tamircileri, saatçiler hiç sevmesem de kahvehaneler, çiğköfteciler ve daha niceleri. Tam iki yıldır tamamen kapandılar aslında.
Artık kimin kime ne kadar faydası olur bilemem ama daha kalıcı çözümler bulmak lazım.
Aç kapa artema asla çözüm değil..
İnsanların sağlığı illa bedenen değil ruhen de bozulunca virüsden daha kalıcı olabiliyor.
Sürü bağışıklığına gidilse de katliamı destekler gibi olur belki de ama işte memleketce böyle şaşırmış durumdayız.

Öğrenciler ne yapsın?
İki yıldır okula gidemiyorlar.
Ve sınava tabi tutulacaklar.
Online eğitim yüzyüze kıyım.
Bakın bu senenin iki hayal kırıklığı.
Virüsün en çok vurduğu esnaflar,
Ve bile isteye geleceği hiç edilen öğrenciler.
Virüs zihniyette olunca aşı da bulunmuyor malesef.
Biz sürü olarak şaşırdık artık..