Ömrümçek ördü durmadan.
Bu bir sürelik ağdı.
Yaşa git işte.
Say ki bit pazarına nur yağdı!
Haaa kazara.
Uğrama nazara.
Çok ciddiye alma.
Hayat içine seni de alır.
Yalnızlık kalakalır.Bırak kalsın.Senden ırak kalsın.
Yalnız yalnız Üstü kalsın!
Yalnız.
Çok hafife de alma.
Bazen kilo basar çok ağırdır.
Çekemezsin anam sen bu derdi.
Bölek seninle.
Olmuyor mu?
Eeee o zaman ölek seninle!
İstediğin kadar bağır!
Bazen duymazlar seni.
Sanki kulaklar sağır.
Her şey anlıktır.
Hiç bir şey uzamaz.
Böyle yazar durur işte.
Ne yazacak daha?
Yazamaz.
Yaşar’ ır gözü, yutkunurken genzi atar benzi.
Anaaaa ona da ne gadden benziiii!
Yazamaz.
Bazen bir çocuk gibi yaramaz.
Çocuk işte derler.
Kimse ona kızamaz.
Değil en çok ona kızarlar.
Hep gele hep gele, gene bu zarlar.
Fites attı artık.
Yürü seni kimse tutamaz!
Hayat bir haptır.
Drajesi çaptır.
Kimse onu yutamaz.
Az az az.Sonuna geliyoruz yazının.
Birazını da sonra yaz.
Yaz dostum yaz.
Kış dostum kış.
Ehhh
İşte sürer gider bu hayat denilen akış.
Eeeeeeee lütfen alkış.
Eee hani tık yok.
Sanki bir çoğu elsiz kolsuz.
Yazdı işte bir şeyler bu Kolsuz.
Benzetiyorlar ona.
Sanki diyorlar yeni versiyon Bukowski gibi aynen Bukowski!
Bunu kim bilebilir.
Ama cevap hiçbiri!
Bu kolsuz ki!
Bu kolsuz ki!
(Not.Biraz yonttuksa kendimize özür büzür işleri)