Eski polis muhabirinden, polislere duygulandıran mektup

Uzun yıllar polis muhabirliği yapan Saadet Yörükçü'den, Emniyet Teşkilatının 173. Kuruluş Yıldönümünde mektup.

BAZI MESLEKLER VARDIR Kİ,GÖNÜL VERMEDEN YAPILMAZ;
EMNİYET TEŞKİLATININ 173.KURULUŞ YIL DÖNÜMÜ KUTLU OLSUN.

Üşüdüğümde sıcak bir çay, bunaldığımda serin bir su oldunuz hep….
Kenan abim, Metin Abim, Mustafa, Fehmi binlerce şehit polis kardeslerim bu yazıyı okuduğunuzu biliyorum; mekanınız cennet olsun

Bazı meslekler vardır, sevilmeden yapılmaz. Maddi ve manevi karşılığı asla yoktur.Polislikte bu mesleklerden bir tanesidir ki bunu da çoğu insan bilir ben de. Uzun yıllar mesleğin içinde biri olarak, söylüyorum ki şahit olduklarım bire bir yaşadıklarım bu mesleğin gerçekten sevgi olmadan yapılmasına imkan olmadığı gerçeğidir. Gün gelir en kötü, gün gelir en iyi, gün gelir koruyup kollayıcı, gün gelir aranan, gün gelir tüh kaka olursunuz. Emniyet Teşkilatının 173. kuruluş yılında da bu böyle ve değişmeyecek. Ama herkes polisliğin bir meslek ve bir karşılığı olduğunu düşünebilir. şöyle demek bence en doğrusu mu olur acaba. Acaba gecenin bir yarısı suçlularla karşı karşıya kalmak, birinin canı için kendi canınızı hiçe saymak, birilerinin malı için en önde mücadele etmek, aileni bir daha görmeme pahasına vatan hainlerine karşı durmak hangi maddi gücün karşılığı olabilir ki. Bazen de kapıdan öperek uğurlandığınız da geriye dönememe kaygısının bir maddi değeri olabilir mi. Bir de öbür yüzüne baktığımız da peki. polis yakını olmak onun maddi yada manevi bir karşılığı olur mu. Sevdiğiniz, babanız, ağabeyiniz, kardeşiniz, eşiniz yada çok yakınınızı sağlıkla gönderip de tabut ile karşıladığınızın karşılığı olur mu. Yeri gelir hiç uyumadan insanı şartları zorlarsınız. Yeri gelir dağ, ova, bayır, kurt, çakal, yılan çıyan demeden vatan koruması uğruna günlerce toprak üstünde yatarsınız. Görev çoğu zaman çocuğunuzun hastalığından, evlilik yıl dönümünden,yakınınızın cenazesinden, hatta kendi canınızdan önde gelir. Günlerdir görmediği çocuğu, eşi küser, onlara bir şey diyemez. Ama görev hayatının en önceliğidir. Bazen tek göz açık duyurlar, onu bilen var mıdır.Yeter ki görev aksamasın, cana zarar gelmesin diye. Nedense hiç onların insan olduğu aklımıza gelmez. Acaba Hoşgorü, sevgi, saygı, biraz güler yüz, empati istemezler mi.
Ben yeri geldi, suyunu, yemeğini, sıcak kabanını, yağmurluğunu paylaşan polislerle çalıştım. Yeri geldi kendilerini zora sokma pahasına beni korudular. Yeri geldi, kardeş, yeri geldi, abi abla olduk birbirimize. Soğumuş kumanya  ekmek arasını paylaştık. Enerji olsun diye -27 derecede helvayı paylaştık. Görev sırasında sevinçlerimizi, üzüntülerimizi, varoluşu, yok oluşu paylaştık. Bazen de bir cesedin başında üzüldük. Bazen de bir cinayet zanlısının yakalamamış olmasının üzüntüsünü paylaştık. Ne denir ki ? Bilemiyorum… B sizleri seviyorum ve sizlere güveniyorum. “İyi ki varsın” dediğim polis dostlarıma sonsuz sevgilerimi ve saygılarımı sunuyorum. Uzakta yakında hangi ilde hangi ilce de, hangi şubede olursanız olun. İyi ki varsınız……. ve var olun….BU MEKTUP ABLANIZ DAN POLİSLİK MESLEĞİNE GÖNÜL VEREN KARDEŞLERİNE VE ABİLERİME