56 çevreoleee!

Onun arabası var.Güzel mi güzel.Şoförü de gendüsü, özel mi özel.

Tam yürüyordum.Biri ” abi ” dedi.” Sakın çakmak, parfüm,poverbank, tarak,ayna bulundurma!”
Zaten yok dedim.
Ardından hemen” abiisi kalkarken aman yavaş baş gaza, tabii debriyajı biliyorsundur zaten!”
Tamam dedim.

Gene başladı konuşmaya.
” Abisi cezalara dikkat.Valla her yerde radar var!”
Sağol teşekkür ederim.
Gene laflıyor bu!
” Abisi emniyet kemerini tak.Cep telefonuyla sakın konuşma!”
Elbette çok güzel öneri bunlar.
” Abisi model kaç?”
56 çevreoleee!
” Deme abi! Demek yeni modeli bu eski model!”
Haydaaaaaa!

İkide bir de kolumu tutuyor, zaten sağ sakat.
Artık dayanamadım.
Yeter uleynnnn sen ne diyorsun? Diyecektim.
Olmazdı şimdi.Kibarca ne diyon hemşerim? Dedim.
” Abisi dedi, otomobilden bahsediyorum!”
Bak sen! Benden değil otomobilden!
Eeee artık can malın yongası! Neydi o türkü elmaların yongası aslanım amman ben yandım aman!Yönga yönga! Devam ka, devam ke!
Ne otomobili? Dedim.
” Senin otomobil abisi!”
İyi de benim otomobilim yok ki!
” Abisi ben bu otomobil senin sandım!”
Olur mu hiç? Sadece yanından geçiyordum.
” Eeee desene be abisi.İki saatdir beni boşuna konuşturuyorsun!İnsan direkt bu araba benim değil der be abisi.Ayıp valla çok ayıp.Resmen benimle kafa kırdın!”

Yok ne kafa kırması?
İyi de kim kimle kafa kırdı şimdi?
Neyse ben yürüyüp gittim. Sosyal medyaya daldım direkt.
Bir sürü reklam.Model model otomobiller, aksesuarlar,vs vs vs.
Yukarı doğru baktım.Uzayda yolculuk eden operatörlerin uzayda ki araçlarına.
Takipdeydik resmen.
Sonra bir paylaşım daha geldi.
Bir başka paylaşım.
Bu sürekli hale geldi.
Haaa o arkadaş mı?
Galiba bi milyona aracını alacaklarmış.
Modelleyecekmiş.

Biz mi?
Bizim model 56 çevreoleeeeee!
Hava bunu da yazmak gerekir.
Sanırım otuz yıl önce bi 73 model Murat 124 ‘üm olmuştu.
Olsun.
Oldu ya.
Olmuştu ya.
Gene olur.
Neden olmasın?
Her yer araba dolu.
Cadde, sokak!
Şimdi sorun park sorunu.
Durumu park ettiniz mi?
Pardon fark ettiniz mi?
Pardon.Evi arabayı boşverinde, nasılsınız ,iyi misiniz?
Eh bende iyiyim.
Bak okurla aracı olmadan! Aracı olmadan direkt görüşmek çok daha güzel.

Teyürü ve pire tık!
Biraz uymayabilir.
Kavram kargaşası olabilir.
Yok kavRAM o bilgisayar esprisi.
Duygu sömürüsü olmasın diye trafik kazalarını es geçtim.Zaten onları ekranlarda izliyoruz üzülerek.
Olmasın ama.
Olmasın.
İnsanlar genç yaşlı ölmesin.
Trafik kurallarına mümkün mertebe uyalım.
Lütfen.
Ama laf aramızda yürümek çok sportif bir olay.

Bu ara bir dış ses” yürrüüü anca gidersin!”
Ben olumlu düşünüp sanırım Yıldız Tilbe ne güzel söylüyor bu şarkıyı dedim içimden.
En iyisi bu.
Yooo aracım yok diye hiç alınmadım.
Niye alınayım?
En iyisi, ben iyiyim!
Eee biraz duygusal olabilir.
Du bagali!
Hele bir ikinci el piyasasına bi bakayım.
Belli mi olur?
Kırk dokuz elli mi?
İşte o muğlak.Yani ikilem.
Neyse ben yazıyı bitirip ikileeeeem artık ikileeeeem!
Yani yavaş yavaş bitirelim yazıyı.
İşin bi başka tarafı arkadaşlarımın hepsinin birer aracı var.

Ne güzel.Olsun elbette.
Ama benim aracım olmasa da, ara sıra ” abi atla gel, yürüme,seni torunlara götürelim diyorlar, sağ olsunlar.
Demek ki benim çok araç’ım var.
Araç’ısız hemde!
Yanlarında gidiyoruz ya.
Eee teşekkürler onlara elbette.
Çok çok teşekkür hemde.