Yaşasın.Yasadık!

Yaşasın.Yasadık!

Uzun bir maratondu,
Koştuk artık yorulduk.
Kimse aramaz oldu,
Zor soruda sorulduk.

Belki yaşın gereği,
Bi köşeye kurulduk.
Tel tel dökülür olduk,
Buram buram burulduk.

Her şey çok kolay idi,
Tuttuk bizler zor olduk.
Yandık tutuştuk her an,
Ateşlerde kor olduk.

Eller gözünü açtı,
Oysa bizler kör olduk.
Kafa kelleşti ayın,
On dördüydü ör olduk.

Ne de çok doğrular
Eğri büğrü odunlar.
Kayboldu gitti derken,
Çıktı odun,”kod’unlar!”

İster nedamet deyin,
İster ise pişmanlık.
Doyurmaz oldu gitti
Göğü aştı şişmanlık.

Para yazı turası,
Nakit ekmek arası.
Hani nerede kaldı,
Kaşlarının karası ?

Yazma böyle diyecek,
Eli kalem görmeyen.
Sanki defter dürecek ,
Göynek bile dürmeyen.

Popüler olacaklar,
Neşeyle dolacaklar.
Hiç bir şey olmayanlar,
Baktın,adam olcaklar.

Sen bile anlamadın,
Niye böyle yazarsın?
Kendine kızacaksın,
Niye ona kızarsın?

Herkes bir şey yazardı,
Ha yazardı ha kış ardı.
Bırak şu alemi sen,
Yaşasınlar ne vardı?

Artık gözler miyop,
İlerisi nerede?
Hep cevaplar ararsın,
İşte burada ” zere?” De

Bu yazılarda durup,
Boşa kurgu arama.
İnsanlık adına denir,
Hep sürüyor drama.

Yazdım ya eğri doğru,
Sağol okudun sende.
Devam ederdim ama,
Kalem tükendi bende.

Bir de derler tükenmez,
Yazar çizer iş dedi.
Aniden durdu öyle,
Kendine de” çüş!” Dedi

İyi de hep yükleri
Niye eşekler çeker
Sürat soruyorlar
Eşek mi kaç çeker?

Gitmesin elbette ,
Yine boşa umutlar
Ki karamsarlık işte,
Yazdık bunda ne var ki?

Yaş yetmişe gelince,
Düşünce ince ince.
Hadi gelde çöz be ya
Bir acayip bilmece.

Kafan da çok karışık,
Bacakların ağrıyor.
Gaipten sesler mi?
Geldi vakit, çağrıyor.

Bilirsin ama gene,
Yazarım ben te büüle
Mekanın cennet ola
Gül be ya, güle güle.

İyi bastıysan yere,
Biraz izin kalacak.
Boşuna bekleme,
O çok vakit alacak.

Kafama göre deyip,
Yazar çizer yaşarsın.
Ben bile anlamadım!
Sen bi garip Yaşar’ sın.

Hadi gene iyisin,
Bir şeyleri deyiiisin.
İyi de anlamadım!
Aga sen ne diyiiiisin?