Bilbul gul’a aşık.

Bilbul gul’a aşık.
Ama bilbul biraz dolaşık.
İçinden der ki artık ol aşık ol aşık.
Gez toz sonra gel kon Gul’un dalına.
Hemde salına salına.
Gul birden gerilir.
Gul herşeyi tabii ki bilir.
Bilbul yalvarır yakarır.
Öter aheste aheste.
Olmazdı bunlar olsaydı kafeste.
Ama fırlar dikenler bir ok gibi.
Ne Eros ‘ un oku?
O o zamanlar yok gibi.

İkide bir onu yazarlar ok gibi , pardon kimse yok gibi.
Bilbul sanki yok gibi.
Daha okuyacak mıyız abi?
Gul kırmızı kanar.Billbul kırmızı kanar.
İnsanın içi yanardağ!
Bilbul hemen revire gider.
Bazıları anlamaz bu şiiri direk” Türkçe çeviri’ ye gider.
Eee iki kere iki dört eder.
Artık bilbul başka gul arar,
Gulda başka bilbul.
Tamam kabul.

Sonra kanarya itiraz eder.
” Benim adım niye kanarya? Yüreğim kanar aşktan gula.Ol nedenden olmuştur kanarya!”
Der demez.Ama bunu kimse yemez.
Çünkü artık gul ile bilbul popüler olmuştur.
Ekranlar sayfalar dolmuştur.
Kanarya.
İçten içe yüreği kanar ya.
Doğru ya.
Hiç kanamadır artık iç kanama.
Eee kanarya.
İnsan da bu hikâyeye kanar ya!
Herkes böyle bilir.
Kimbilir doğrusu budur be ya?
Belki de haklıdır kanarya?
Hey makinist ses!
Burada ne bulbul sesi var ne Kanarya sesi.
Şairin iç sesi.
” Eee aç interneti abi hepsi var! Şiir bu işte.Ne var ne var?”
Ne yok ne var?