Herkese benden çağ. Şaire çağ yok.

Muhabbet koyuydu.Birisi” Valla abi ağzından bal damlıyor” deyince diğeri boş ver şimdi acıyı balı.Çabuk kaçalım!”
“Tamam” dedi öteki.Bi kovan olmadan tüyelim!Kovan kim sonra.Onbeş gol yese kaleci kesin kovan olurdu.Kova’ ne! Kova’ ne!
” Hani kovan?” Dedi diğeri.Ben olsam kesin sulu espriyle mermi kovanı derdim de.Ne diyordum ben?
Hahh ama o kovanlar ağladı! Arılar ağladı! Gitmişti bal gibi muhabbet!
Artık onları ne kovan ne de arı dolu kovan vardı.
Ne balı? Acı bübeee!
Dünya gibi boş kovanlar.
Dediler.Eeee onca balı yediler dayılar!
Vay ayılar!
Pardon arılar!
Çok gevezeyim çok! Sanki gevezegen!
Yaa arkadaş ( bana bunu yazdıran arkadaşa diyorum)
Yaaa aykadaş anlıyoyum seni de şu ye ( RE, RE!)harfini ye diye söyleme.
Zay zoy yazdık zaten.Telefon ikide biy doyyuyu düzeltiyoy!
Bak ayı ( arı) oldu sayende ayı ( bu doğru ayı!)

…
Bu defa.Bedafa yok.
Herkese herkesin kendinden cay.
Cayarsan cay! Dedi bana ya!
Şaire cay yok.
Ne o? İkide bir bize cay satıyor havalı.
Veşaire veşaire veşaire!
…
Herkese benden çağ.
Şaire çağ yok.
O teee ilkel toplumda Neodardentellerle şiir üzerine muhabbette.
…
Herkes kendinden sorunlu!
…
Herkese çay.Şaire çay yok!
…
…
Adamın biri hocaya ” hocam niye eşeğe ters binmiyorsun!Niye ?Bak yürümekten ayakların nasır olmuş.Nasırettin hoca!” Diye lafa dayalı espri yapmış.

Hocamız onca kalabalık içinde ona” iyi de senin ayaklarda eeepten kir be ya! Keçi bile senden iyi kokar keçi! Git yıka şu ayaklarını.Bi daaa böğne ayak yapma.O ayaklar koktu! Kimse de burun kalmadı kokudan ” demiş.

Oradakiler ” helal olsun hocam .Bi lafla herifi mafettin.Artık kelime oyununu bırak, harfleri bile yan yana getiremez herif! Resmen hasırettin hocam yere serip!”

Hoca bıyık altından gülmüş bu espriyi yapana.
O da” espriye espriyle karşılık vereyim bari “diyerek,” bravo sana ben Nasrettin hoca.İyi de bu espriyi nasıl akıl ettin? Nasılettin hoca, nasılettin hoca” demiş.

Eee hocamız mizahın kralı elbette.
Bir mizahçı olarak Nasrettin hocama saygıyla.
…
Adam öyle aksiydi ki.
Her lafta, laf olsun diye hemen aksini söylüyordu.Hem de gerekli gereksiz!
Sonunda karşısındaki ” iki ters bir düz bu muhabbet.Buradan bir örgü çıkmaz! İkimizde,birazdan şişleri elimizden düşüneceğiz!”
Deyince diğeri hemen de” yok yok bi düz olan ben.İki ters sen!” Demez mi?
Demez mi? Elbette der.Çünkü bu yazı böyle devam eder.Yoksa ters gider bi şeyler.

Sonunda bizimki adama bi laf giydirdi ki,herif terslemeye başladı.Yok yok terlemeye başladı.
Bu ara lafı giyen gene laf örmeye başladı.
” Senin başına çorap örerim” gibi vesaire vesaire vesaire.

Ama bizimkinin kasketi vardı sekiz köşeli.Vay babam sen çorabı kendine õr, hem çorap ayağa giyilir değil mi?
Abisi bu espri iyi gidiyordu.
Giriş iyiydi.İyi giydirdi lafı.Gelilişme de sonunda iyi.Fazla gel ilişme tadında bırak.

Ama sonuç?
Sonuç yok abi.
Ters ters bakma ey yazar abeyyyy?
Bence yazılara biraz ara ver lütfen.