Çünkü mizah ciddi iştir”

Ağız dalaşı araya girince biz, kavgaya dönüşmeden sona erdirildi.İyi de oldu.Yalnız dikkatimi çeken iki tarafında gayet bilimsel, filimsel sözleriydi.Ağız dalaşı demem de ol nedenden dolayı.Biri” sen et, kemik ve deriden mamul, duygu ve düşünceden mahrum yaratılmış bir androidsin.Zaten andırıyorsunda it herif!” Derken, öbürü ” iyi de sen de ruh gibisin.Hem de tuz ruhu.Ruhunu satıyorsun ruhsatın yok!” Diyordu,Diyordu, demiyordu.Yok Zerdüşt değil.Belki de yazar böyle buyurdu.

Pardon, buyrun.” Abi bana bir kelle paça”” Benim ki tuzlama olsun”” Hadi benimkisi de beyin olsun”Olmaz mı?Deyin,olsun.Deyin olsun.

Tamam bir yere kadar eyvallah.Ciddiyet güzel bir şey..Ama o kadar ciddiydi ki, dayanmadım.Katıla katıla gülmeye başladım.Ne oluyor? Gibisinden sorsa da, gülmekten el işaretiyle iyi kötü bir şeyler anlatmaya çalıştım.Bir abimize sormuş.”birden bire gülmeye başladı!”diye.

O da demiş ki” O mizahçıdır, güler!”

“İyi de demiş neye,kime gülüyordu o zaman?

” Onun öyle kişilere karşı egosu yoktur.Seni bilmem ama ciddiyete gülmüştür!” deyince abimiz gülerek demiş ki,

” Çünkü mizah ciddi iştir”

Ciddiye almak gerekir!”

Gerçekten çok çok ciddi olmak, bence çok çok komik bir olay.

İşte, mizahçılar da buna güler.

…..

Daltonlar! Abi aslında bu dardonlardır.Bunlar gece uyurken,bu kez başkaları soyar bunları.Ne don ne gömlek.Hepsi gitmiş.Gece bi avluya dalıyorlar.Yok daldon olayı değil.Çamaşır askısında ne varsa yürütüyorlar tabii ki.Tabii çizgi romanda ki gibi bi kasabaya dalıyorlar.Eee o zaman bol paça, İspanyol moda.

İyi de bunların yanında, üstünde Joe, Avarel , Jack ve William’ ın giydiği donlar dar.

Kasabalılar bunlara bakıp ” aaa dar donlar” deyince,al başına belayı! Zaten bela adamlar bu sefer bela dardonlar olmuş.

Yaaa böyle işte.Şimdi yaşasalardı, resmen köşeyi dönerdi bunlar.Gerçi şimdi adı dar pantalon oldu.O zaman pantalon demezlermiş!))) Burada Red Kit,rin tin tin ve atı Düldül’ ün rolü ve repliği yok.Niye yok? Denmesin için yazdık.

Valla ben bunu yazanın yalancısıyım!)))

…

Üç yüz yıl sonra.( Bu ara biz çoktan te bana müsade demiş olacağız!)

“Abi müsaadenle çayı ben. Yapayım lütfen”

” Yorma kendini boşuna.Emret temizliği. Ben yapayım abi”

Ne bu be? Ben yapayım,ben edeyim.Yapayı,edeyi.Biz ne halt yiyeceğiz? Oldun bize tebelleş.Artık otur, tembelleş!

” Ama abi ben yapay zekayım.Senin zekan ne yazık ki yetmez bana!Ben yapay’ım diyorum iki saattir ben yapay’ım! Hâla anlamadın!Bak yapay ‘ ım derken üstte kesme işareti var! Tekrar diyorum.Yapay’ım, yapay!”

Yapay zeka sürdürdü lafını” beni yapan, programlayan bu insanlar.Neyse iş başa düştü.Dur şunları bi programlayayım.Yoksa işin yoksa iki saat gel buna izah et!Çok cahil bu beyinler çok cahil! Adamın beynine taktılar hafıza kartıyla beni.Bundan bile haberi yok.Beyin var ama zekâ yok zeka.İyi ki ben varım