Ara bakalım Ananı Yaşar. Belki bulursun

Ne garip. Analar bizi her gün arardı.Şimdi biz de arıyoruz. Ya özledikçe ya da yitirince. Otomatiğe bağlandık artık. Günü gelince diyoruz. Çünkü onlarda ana baba oldu.Onlarda aranmak istiyor. Eldeki bu telefon dahil, insanı o kadar oyalayan etkileşim cihazları var ki,artık zaman faktörünü unutturdular.Elbette gündelik, aylık, yıllık ve asırlardır süregelen yaşam kavgası. Gene kapitalizm kârlı. Tüketim gırla.Bugünü de tükettirecekler.Korkarım kırdaki o çiçekleride satacaklar bu gidişle.

Doğru. İyi kötü. Hiç olmazsa bugünü zehir etme uleynnnnn! Diyenler olabilir. Ama durum vaziyet bu bana göre.Analar ve gözyaşı döken benim gibi danalar! Ara bakalım ananı Yaşar. Belki bulursun.Belki bugün ,biraz ,duygusal anlamda huzur bulursun.

Yarın mı? Yarın da birileri için o bir gün takvimlere işlendi zaten.Hemen git al bir hediye. Düşünme, bu ne diye? Oysa konuşmak bedava.

Bak burada bile aylık şu kadara muhabbet.Konuşmak da değil, yazışmak.

Neyse.

Anneler gününüz kutlu olsun.

En azından senede bir gün mutlu olsun!