Genç yaşta çöktün.Kamburlaştın

Orta yaşları çoktan geçmişti.Arkadaşları ona hep ” genç yaşta çöktün.Kamburlaştın” diyordu.Bunu anlattı doktora.Doktor hastasına ” Bence çözümü kolay.Sen yaşamın boyunca neredeyse herşeye omuz vermişsin.Taşınmayacak başkasının yüklerini bile çekmişsin.O omuz verdiğin, desteklediğin insanların yükü halâ sende.Bence eskiyi unut ve o yıllardır boşu boşuna yüklediğin o gereksiz yüklerden kurtul.”

“Nasıl olacak pekala doktor bey?”
Doktor” öncelikle üstündeki tüm giysileri çıkart at.Tüm alışkanlıklarını bırak.O senin dost bildiklerini- gerçek dostları ayır tabii.Bu gün git uyu rahatla.Yarına hiç bir şeyin kalmaz.Bu kamburluğun psikolojik!”
O gece doktorun dediğini aynen yaptı.
Ertesi sabah aynaya baktığında artık kamburu olmayan dümdüz bir adamdı.
Sokağa çıktığında gördüğü manzara oldukça şaşkına çevirdi onu.
Hemen hemen tüm arkadaşları bitmiş, tükenmiş vaziyetteydi.Hepsinin de kamburu vardı!

Göğsünü gere gere yanlarına vardı.
Ama onlarda gerecek göğüs yoktu.Çünkü hepsi iki büklümdü.
İçinden Yaşar Kemal üstadın ünlü sözünü tornistan etti.
” Bu güzelim insan,o sırtındaki yükleri o sözüm ona dostlara yükleyip gitti”
Bireysel bir karardı.
Ama kim ne derse desin o artık vardı.