Kimsenin Katili Olmayın!

Kokladım, kokusunu biliyorum. Ama yüzü kıyametin etkisinde silindi hafızamdan..
O da beni hiç bilmez..
İki aylıktı arkasından bakakaldığımda.
Annesinin kucağında battaniyesinin içinde. Tarihi biliyorum Temmuzun yedisi mevsimin yazı ama gönlümün ayazında..
‘Ben onu sanki tanımadan çok özlüyorum Merve öğretmen. Göstercen dimi bana gızımı’
Elleri dizlerinin üzerinde birbirini kovalarken gözyaşlarını tutamadı ama sordu yine de Merve.
‘Beyefendi anladım ama Annesi hiç mi göstermedi bu zamana kadar, Beyza dokuz yaşında’
Gittim çoook gittim, göstermedi, üç kere de dayak yedim babasından abisinden ‘
Yine gittim ama taşınmıslar’
Sonra bı komşu deyiverdi bu okulda kendi oğlu ile aynı sınıfta olduğunu, duramadım geldim, göstercen değil mi bana derken sandalyeden yere inip dizlerinin üzerinde yalvarıyordu Merve öğretmene’
Merve göz göze geldi müdür yardımcısı ile,
Gözü ile işaret etti Ali bey. ‘Zaten artık çok çoğaldı bu analı babalı yetimler, saksıdaki çiçek olsa kökü var, günah yahu’ diyerek de ekledi.
‘Tamam ‘ dedi Merve öğretmen,
‘Sizi müfettiş gibi tanıştırayım, tek tek isimlerini sorar gibi yapın, kızınız orta sırada ikinci de oturuyor’
‘Tamam’ dedi baba Ömer.
Müdür bey kendi boynundaki kravatı verdi.’Al dedi müfettiş bey’
Baba Ömer sınıfa girdi ama eller ayrı, dudaklar ayrı titriyor.
Tüm sınıf ayağa kalktı.
‘Hadi tanışalım Benim adım Ömer Yılmaz, sizin de tek tek isimlerinizi öğrenmek isterim’ derken bir gözü ile de kuzusunu takip ediyormuş.
Tek tek söylemişler.Ve sıra Beyza’ya gelince ,
Şaşkın ve gözleri dolu dolu ayağa kalkar Beyza,
‘Benim adım Beyza Yılmaz ama benim de babamın adı Ömer Yılmaz’
Bir sessizlik kaplar sınıfı ve Merve öğretmen duramaz,
‘Aaaa ne güzel tesadüf babanın ismi de aynı mı? ‘ deyince Beyza söze atılıp ama benim babam ben bebekken ölmüş öğretmenim ben onu hiç tanımıyorum’
Sonraki isimleri duymak istememiş baba Ömer.
Eğip kafasını dudaklarını ısırarak çıkmış sınıftan.. Merve öğretmen de arkasından koşmuş,
Ömer beyy! Siz gelin ne olur arada, söz veriyorum ben sizi hep sınıfta misafir ederim’
‘Ölmüşüm hocam ben, beni öldürmüşler..Valla ne zaman öldürdüler bilmem ama ben bu gün bu saatte öldüm ‘
“Kıyamet alametlerinin en vahim hastalığı aile içi huzursuzluk ve kopuşmalar. Evlat ne kadar anneye aitse, o kadar da babaya ait. Birbirinizi birbirinizin yüreğinde, hayatında öldürebilirsiniz ama çocuklarınızın yüreğinde öldü deseniz bile ölmezler. Kimsenin manen katili olmayın!