Otuzbeş yıl Önce 1 Mayıs anısı !

Eee mizahcılık olunca serde, derman olsun derde hesabı.Biz 1 Mayıs’ ı çok eski yıllarda yaşanılan bir güzel anı ile yadedelim. Sanırım otuz beş yıl oldu.1 Mayıs’ ın istasyon tarafından başlanan yürüyüşüydü. O ara her zaman olduğu gibi sloganlar ardı ardına atılıyordu.

Yarım saat olmuştu. O ara daha yürüyüş başlamadan bir arkadaşım bana doğru geldi ve ” bunu senden beklemezdim” dedi ve ekledi” herkes slogan atıyor, yarım saattir sana bakıyorum tık yok! O değil de ağzını bile açmıyorsun!”

Ona döndüm ve dedim ki ( aslında keşke normal olarak diyebilseydim)” iyi de göfüyofsun ifte.Nasıf sfogan afacafım nasıf bafıracafım?

Bu kez onda tık yoktu.

Çünkü bir aydır çorba yiyordum.

Ve son kalan iki dişimi de bir ay önce çektifmiftim pardon çektirmiştim.

Yani ofuz iki difim yoktu! Otuz iki dişim yoktu.Dişsizdim!

Tabii işin şakası bu.

Ama olay doğru.

Gene bir 1 Mayıs günü.

Bizim sendika ile birlikteydim.

O ara basın da ki arkadaşların olduğu yere de gidip geliyorum.

Basından bir arkadaşım ” gel buraya senin yerin burası”

Olur mu dedim.Benim sendikam burası.

O ara başka sendikalardan bazı arkadaşlarda bunu onayladılar! Doğru.Sen gazetecisin yazar çizersin!” De dediler sağolsun.

Neyse ben onlar şaka yapıyor diye sendikamın olduğu yere geldim.

O da ne? Arka taraftan bi ses.

” Arkadaş sen basın tarafına geçsene!”

İyi de ben sendika yöneticisiyim.

Evet haklılardı.

Çünkü sendikanın basın yayın sekreteriydim.

Eee sendika lokalinde genelde olmasa bile ara sıra birlikteydik.

Hal böyle olunca, yani hem BASIN YAYIN sekreteri hem de yazar çizer anlamında ( o zamanlar, sonrası gazetecilik)BASINdan biri olunca bu kaçınılmazdı.

Çünkü sürekli dışarda görev yapan biri olduğum için ve o arkadaşta sendikaya ara sıra geldiği için beni göremediği için hep gazeteci bilirmiş!

Ama onu utandırmamak, zor durumda bırakmak istemediğim için demedim.

Ayrıca basın tarafına da gidemedim.

Bu kez bi oraya bi buraya hesabına dönecektim.

İyi de arkadaş nerdeyse yıllarca basın yayın sekreterliği yaptım.

Hani derler ya” damalı!” Diye.Benim de şansım buydu galiba.

Bırak öyle bilsin dedim.

Sanırım halâ öyle biliyordur.

Dedim ya.

Mizahçı olarak aklıma gelenler bunlar.

Bence güzel anı bunlar.

Hiç bir zaman da olumsuz ve kırıcı değil.

Olumlu ve yapıcı.

O değilde yarın gene gideceğim elbette.Deee arkadaş bu seferde sesim kısık!

Şaka değil ciddi!

Bir haftadır millet benden kurtulduk şunun gevezeliğinden muhabbetinden sonra bu da olur mu şimdi.

Eee olmuşla ölmüşe çare yok!

Tabii adı üstünde işçinin bayramı.

Biz küçük burjuvayız sadece ,onlara destek veren.

Hatta kızım doğduğu zaman biri ” adını ne koydun abi?” Deyince ben, ehhh mizahçılık ya ilk kafaya takılan hep espri oluyor!

Tabii ki küçük burjuva olduğum için Burcu koydum.Burcu vaaamı? Vaaaa.

Eeee işte Burcuva!

Üstelik daha minik, bebek.

Küçük Burcuva!

Tabii bu da doğru da, kızım Burcu doğunca o yıllarda mizah sayfasında şunu yazmıştım

Yattı hatun hastanede.

İki gün sonra oldu taburcu.

Sırf kafiyeye uysun diye.

Koydum kızımın adını Burcu.

Halâ emekten yana olan bir yazar çizer olarak ,1 Mayıs İşçi Bayramını yürekten ve içtenlikle kutluyorum.

Not.Umarım bu yazıdan sonra birileri demagoji yapmaz!

Biz eeeeep aynıyız be ya!