Kilometrelerce sürüyordu kaldırımlar.Çin seddinden de büyük

Kapkaranlıktı.Göz gözü görmüyor, kulak duymuyordu.Sadece çok kötü bir koku vardı ortalığı saran.Nedense dokunamıyordu da.Hiç bir şeyin tadı yoktu damakta.İyi de” ne olmakta?” Dedi içinden bi ses.Birden aydınlık sardı.Gözlerine inanamıyordu.

Her şey o kadar temizdi ki.Buna içsel temizlikte dahildi.Resmen içini görüyordu.Ne bir hırs ne bir ihtiras.Ego taban eksi taban yapmıştı sanki.Hatta onunda altında. Yoktu dense cuk oturacak.Biraz sonra uçarak bir insan indi.İçinden ” aaa hazerfan ” diyecekti ki.O anda uçan insan ona “9875890956778432677809876443 gibi okunması zor bi rakam söyledi.Eh artık bir de çay mı söyleseydi.Ona onun seceresini okudu. Sonra ona gene telaffuzu çok çok zor rakam ve harfler karışımı bi çeşit laflar etti. Bir anda bu rakam ve harf karışımını, karşısında gördü.O kendisinin mezar taşıydı.İçinden Şair Eşref’ in o dizesi geçti el sallayarak sanki.Çalmamışlardı mezar taşını çok şükür.Oysa mezar taşı dikey değildi, yataydı! Resmen kaldırım taşıydı! Ne oluyordu? Soru. Cevap gecikmedi.Bi çeşit sorgulama.Ama kendini sorgulama dedi o uçan adamlardan bazıları.Dediler ki ona,” biz senin torunlarınızın on bininci kuşağıyız” Devam ettiler.” Şaşırdın değil mi? Bizde dik olmasını isterdik mezar taşınızın.Hatta hiç olmaması çok daha iyi.Ama siz bunu bile sektör haline getirdiniz.Hadi neyse de öyle bir dünya bıraktınız ki bize, kötünün en kötüsü.Ambalaj artıkları ile dolu bi dünya.Ped şişelerle, poşetlerle dolu bi dünya.O bize bıraktığınız küllerde yanardağ külü değil di.Mangal külüydü, mangal külü.Bak bu seslerde sizin sesleriniz.Biz bile ne anlama geldiğini çözemedik.Hooop dingala dingala!

Ateşte koydunuz mangala! Kısaca yediniz, içtiniz vs vs vs sonuçta onca pisliği tekrar üretime dönüştürme kaygısı bile düşünmeden o halde bıraktınız! Çok kötü bir dünya bıraktınız bizlere çok kötü bir dünya. Biz de sizi anmak için bu yöntemi düşündük ortak kararla.Madem onlar bize böyle bir dünya bıraktı.Bizde bırakalım böyle kalsın dedik bari işe yarasın deyip,bu mezar taşlarınızla kaldırım döşedik.Bu mezar taşlarında insanlık adına bir şeyler yapanlar yok.Tam tersi kötülük yapanlar, pislik bırakanlar var.İyi de dedi.Ben de mi onlardanım.Oysa ben yaşamım boyunca bu dedikleriniz için hep uğraştım!

Evet biliyoruz dediler.Senin mezar taşın o doğduğun ve yaşadığın süre, yaptıkların da hesaba katıldı ve doğduğun köy ile ilçe arasında üçüncü kilometrede zaten.Kuş uçmaz kervan geçmez değilde,eh kırk yılda birileri geçen bi yer.Bence korkacak bir şey yok.Esas bunu şehirlerin merkezinde tam merkezde yer alanlar düşünsün dedeeee.Günde binlerce geçen varı kaldırımdan.

Hadi sizin o yıllarda dediğiniz gibi ” hastayız dedeeeeee!” Değil.Hastasınız siz dedeeeeee!En son gördüğüm mezar taşlarının üstünü örtecek şekilde atıkla doldurmak yasak yazısı ile sadece kaldırıma tükürmek serbest yazısı ürküttü beni.Sağıma soluma baktım.Ben de tükürdüm mezar taşıma.

Sonra küt diye bir ses.Baktım yerdeyim.Yorgan üstümden gitti,kavga bitti hesabı demek ki o bi rüyaydı.Rüya bitti.Yalnız öyle terlemişim ki hâla bu rüyayı hatırladıkça terliyorum.Ancak beşinci havluda kurulabiliyorum! Temizlik çok güzel bir şey.Dunyanın temizliği hele.Torunlara bırakılacak en büyük hizmet.Hem bizim deyimimizle ” temiz iş,bu iş!”