Çok Acı Kahve !

Bu aralar nereye varsak, varamadığımız yerdeyiz.Ayağımız bir çalıya takılmış gibiyiz… Herkesin çok şey olmak istemeye çalıştığı şu zamanda, yine de her şeyin hiçbir şeye dönüştüğünü görmek o kadar acı ki… Aslında yapılacak çok iş var, gidilecek çok yer, söylenilecek çok söz… Lakin hepsinin üzerinde gri siyah bir yeis kırağısı… Şehrin üzerinde sosyolojik açıdan, ya da siyasal anlamda gözleri parlayan yok.

Bunu söylerken siyasetin sadece sağını solunu kasdetmiyorum. Genel manada bir resim okuyorum. Bürokrasideki değişikliklere değinirken çok eminim büyüklerimiz kızacak ama özür dilerim mütemadiyen alkışlayamam. Adeta bir halk oyunu oynanıyor. Tarifi belli bir kek yapılıyor. Kuralları belli bir satranç oynanıyor. Bürokrasi değişiyor evet.

Hiçbirine hiçbir ismi işaret ederek muhalif değilim altını çizeyim. Hepsi kıymetli. Lakin sağdakini alıp sola, soldakini alıp sağa, hangisi seçimde ne kadar çalıştı, hangisi GEÇMİŞTE bu parti için ne kadar çalıştı, hangisi GEÇMİŞTE kimin ekibindeydi? Bakınız dikkat ediniz bazı kelimeleri bilerek BÜYÜK HARFLE yazıyorum. GEÇMİŞİN hatrını gözeteyim derken adeta, af buyurun körünüze gelen bazı YENİ GERÇEKLER, YENİ NEFERLER, YENİ LİYAKAT SAHİBİ EHİLLERİ küstürüyorsunuz.

Bu küskünler ordusu zannetmeyin ki sadece teşkilat içinden kopup gidenlerden oluşuyor. İşini ADAM gibi gerektiği gibi yapıp yine bu DAVAYA GÖNÜL VERMİŞ işinin ehli YENİ isimler illa ki var. Kırk yıllık kahveler kırk kere yıkandı koyuldu kenara. Lütfen hatrı olacak yeni hatır kahveleri için. LİYAKAT mefhumu çürümüş bir sakız oldu yine bizim ayakkabımızın altına yapıştı. Hiçbir makam hiçkimse için kalıcı değilken, onları o makama getirenler için de kalıcı değildir. Hep söylerim tanınmak değil mesele, herkesi tanıyan var..Anılmak değil mesele, hepimizi ananlar ve bizim de andıklarımız var.

Lakin NASIL ANILDIĞINIZ önemli. Bir gün hepimiz için değişmeyecek o ADALET yani ölüm gelecek, bizi en son tanıyan insan bile ölecek. Hülasa kul hakkına girmemek lazım. Siz bu dağların şu anda sadece manzarasını görüyorsunuz çünkü tepedesiniz. Uçurumunu görmüyorsunuz. Oysa bazı şeyler tepedeki sizi ve uçurumun dibini karşıdan gören bizler için daha net.

Ben şimdi biraz edebiyat güzellemesini bir kenara bırakıp devlet büyüklerime ALENEN seslenmek istiyorum. Şu eski bakan, bu eski vekil, öteki eski il başkanı değil,

o hatrı gütmeye kalkarsanız bitmez.

DEVLETİN ADAMLARINI, MİLLETİN LİYAKATLİ EVLATLARINI, HATIRLA DEĞİL, ÇALIŞARAK YETERLİLİĞİ OLANLARI bürokrasiye yerleştirin. Liyakat layık olanla buluşsun artık.

Gençliğin umudu beslensin, ben kimin adamı olayım demek yerine ben hangi alanda neyi başarayım diyebilsin. Sözleriniz gayretleriniz ile vücut bulsun. Bırakın geçmişin hatırlı dostluklarını, yâd etmek yetiversin. Bizim bu gönül erozyonuna bir an önce yeni hatrı sayılacak kahveler yapmamız ikram etmemiz lazım. En önemlisi o kahvelerin herkesin içine sinmesi lazım. Yoksa kimse kızını (oyunu) vermez tabi.

Kalın sağlıcakla…