Ehhh tâbii ki gene yerel medyadaydık.

Ehhh tâbii ki gene yerel medyadaydık.
Evrensel mi? İyi de her zaman merak ederim.Bu dünyasal olması gerek!
Çünkü, yerel, ulusal ve dünyasal.
Evrensel olması için tüm galaksiyi içermesi gerek ve şu an bilemediğimiz,ancak UFO vs ile belirtebildiğimiz insansı ya da anti insansı varlıkları kapsaması gerekmez mi?
Bence evrensellik fazla uçmaktan ötürü.Uç uç böceğim annen sana terlik pabuç alacak?
Ehh biraz kıskançlık olacak!
Yok be! Ego sıfır bizde.

Örneğin bu yazıyı okuyan bi uzaylı olması gerek ki, evrensel olabilsin!
Ehhhh bu böyle uzar gider.
En iyisi mi terazi lastik cimnastik!
Neyse biz evrenselliği kendimize göre böyle varsaydığımız için,bu konuyu fazla pırkalamdan , ki fazla pırkalayınca baklava altından çok şey çıkar! Konumuza girelim.
….

Yerel bir gazetede sanat sayfası hazırlıyorken bir arkadaş birini önerdi.”Hatta” dedi, “yeni kitap” çıkardı.Aradı onu.Şu saatte şurada buluşalım.Tamam dedik.Vardık tam o saatte.Merhaba dedim,elim havada kaldı.Neyse buyur etti eliyle.Haydaa işe bak sen.Şaka gibi..Neyse gene eliyle iki çay işareti yaptı.Derken eliyle bu kez parmakla ” bi dakka” dedi.Telefonla birini aradı.Yoook onu aramadılar.O ben geldikten sonra aradı birini.Çay geldi.O halâ konuşuyor telefonla.İkinci çay geldi.O halâ konuşmaya devam.Üçüncü çay geldiğinde o devam ediyordu konuşmaya.Ben usulca kalktım.Eliyle nereye der gibi konuştu! Çıkıp gittikten yarım saat sonra telefonla aradı beni.” Sanırım işiniz çıktı.Aniden kalktınız.Çayları da içmemişsiniz.Üçü de öylece masada duruyor” dedi. Bu kez eliyle değil , telefonda ve benimle! Ben hala bizim arkadaşlar bi şaka yapıyor sanıyorum.Ama” ama müsaadesiz biraz ayıp olmadı mı?” Deyince artık tak dedi.Bakın dedim.Birincisi sizle bırakın tanışmayı, konuşmadık bile.İkincisi ben oradayken siz birini aradınız.Tam onyedi dakika konuştunuz.Artı çay dahil herşeyi Maşallah elinizle söylüyorsunuz.Sizce ayıp eden kim? Sustu bir an.Sonra ” eee söyleşi ne olacak?” Demez mi? Söyleşemeyeceğiz ne yazık ki dedim.Çünkü siz vücud dilinin sadece el kısmı ile konuşuyorsunuz.Artı artı sizinle bırakın konuşmayı merhabalaşmadık.

O zamanlar görüntülü telefon yoktu.Olsaydı, kesin bu konuştuklarımın hepsini bende el ile yapar ve çav bella derdim.Sonra müsaadenizle dedim.Kapattım telefonu.Bi kaç gün sonra onu bana öneren arkadaşa rastladım.” Ne oldu? Habersizce kalkıp gitmişsin!” Dedi. Ona baktım, sağ elimle avuç içi içerde elimin üstü yukarda sağa doğru üç beş kez salladım.” Ne o?” Dedi.” Konuşsana birader?” Bu kez kafamı gene sağa doğru bir iki kez salladım. Bana baktı.Desene söyleşiyi salladın! Aslında sallamadım. Çünkü biraz sallasam düşecekti.Eee sallamayanı sallarlar!
Sonra taaa üç beş ay sonra bir yerde rastlaştık.Bana döndü.Sanki bunları hiç yapmamış gibi pişkin pişkin.”Bana bir söyleşi borcunuz var”demez mi?Der tabii.Ben de hiç bozuntuya vermeden,elbette sizin gibi vücud diliyle konuşan biriyle söyleşi yapmak bana onur verir deyince ”Ama hatırlamadınız galiba.Ben mim yapmıyorum”Ben de dedim.Artık söyleşi filan yapmıyorum.Çünkü çok zor iş arkadaş.Gel bu arkadaşla söyleşi yapta görelim?O değilde işin yoksa artık gel vucüt dili öğren!De öğrendik diyelim.Nasıl yazacağız?Olsa olsa bu iş ancak ya kameralı olur.Kare kare el hareketleri.