İşte hayat geçip gidiyor

Ama hayat senin!Niye onların hayatını sürekli izliyorsun?
Niye onların hayatını sürekli kendi hayatından önceliyorsun?
O zaman sen neredesin?
…..

Tık sesi yoktu.Sessizdi.İçinden tâbii ki.Mış gibi yani.Herkes tek tek oturmuş ağlıyor ve ” ah arkadaşlarım!” Diye inliyordu.
Hemen hemen değil, Hepsi aynı lafı söylüyordu.
Birine yaklaştı”Sorun nedir, benimle paylaşır mısın?”
Hayır anlamında kafasını kaldırdı.
Bıkmadan hepsini tek tek dolaştı ve hepsine aynı soruyu sordu.
Hepside hiç konuşmadan kafalarını kaldırmış sorun nedir, hiç konuşmamışlardı.

Durum anlaşılmıştı.
Sosyal medya çökmüştü.
Öyle bir çökme ki üstlerine çökmüştü sanki.
Hepsi takipçilerine gözyaşı döküyordu.
Eee dedi birbirinizle arkadaş olun işte .Ne güzel burada daha çoksunuz!Hem daha yakın, daha samimi.
Gene kafalarını yukarı kaldırıp ” ıhı!’ dediler.
İyi de bakın hepiniz teksiniz.
” İyi ama ” dedi biri.
” Onlar gerçek!”
Eeee sizde gerçeksiniz!
” Olmaz “dediler hep bir ağızdan koro halinde
” Sosyal medya sanal,sanal!’

Hayret.
Kendi gerçekleşliklerini kabul etmiyorlar.

O ara biri bağırdı
“Yaşasın sosyal medya açıldı”

Birden ortalığı tık tık sesleri kapladı.
Herkes ayrı ayrı başka yerlere koştular.Tıkırtılar mutfaktan gelmiyordu ve fare vardı yalnız.Klavyenin en yakını.
Ne garip,ne garip!

Anti hoştular.
Onunla kendi derdini paylaşmayan, paylaşmak istemeyen onca gerçek insan!Acaba gerçek miydi bunlar diye düşündü.

Oradan buradan ne varsa.
O kadar şey paylaşıyorlardı ki!
Eeeh o da paylaştı.işte.

Yok kes kopyala yapıştır değil.
Madein Yaşar Arda!

“Niye paylaştım “değil dedi dış ses.

Eee o gerçek.
Bu sanal Bunları yazdığına göre,onlara göre banal bu yazar.

Çıkınca kendi kabuğunu beğenmeyen, hep başkalarına öykünenlerden olmamalı mı diyor?
” Ne diyor?”
” Ne yiyor ne içiyor?”
” Ne demek istiyor?”
” Her bi oku da biliyor, elinde yay!”
Vay anam vay!
Garson bi çay daha bi çay.
Sosyal medyadan gelen çaylar demsiz.
Yani önemsiz!
İşte takip başladı dış seslerden.
“İyi de nereden geldin birden, nereden?

Bir damlaydı o da, adına zaman denilen o akıp giden dereden.
Dolmuşa bindiğinde sanki sadece adı dolmuş.Oysa çoğu boşmuş.
Yirmi küsur yolcudan bi tek o telefona bakmıyordu.
Çoğu da gençti.

Bir ses kulağına geldi.
O ses.
” Senin devrin geçti!
Belki de doğru.Onun için artık çok geçti!