Zaten sende insansın.

Zaten sende insansın.
Farkı mı?
Bırak o zaman herkes öyle sansın
Bu senin bu ortamda şansın.
Abi ne biçim adamsın!
Ne bu sana dedikleri adamın dibi?
Müzik gibi.
Di bi di bi di bi di bi!

Kendine gel bi!
Kafa karışık.
Çocukluk tekerlemesiydi.
Ayhan Işık Belgin Doruk ona aşık ( her ikisine de saygıyla)
Eee biraz kaygıyla.
Yalnızlık kaçtığın yer.
Bu seni her gün yer.
Kal o zaman
Bi başına.
Övme bunu bir başına!
Gir insanların arasına.
Allah aşkına.
Eee kolay değil yaşamak.
Ama bir düşün onlar varsa sen varsın.
Herkes işinde gücünde.
İşinde.
Alem egavlamak peşinde.
Mani, mani!
“Nerde hani?”
Sistem bu para.
Yoksa git ara.

Yoksa mı?
Zaten şu kadardın.
İşte
O kadardın
O kadarsın!
Fark bu işte.
Kısaca, kısa olarak o an için varsın.
İşte.
Bu kadarsın.

Varsın toplum seni tüm benliğinle sarsın.
İyi kötü çirkin!
Sen bunları zaten ayıklarsın.
Yoksa ha gerçek ha hayal.
Hep böyle sayıklarsın!

( Bunlar yazarın belki de içsel rahatsızlıklarını ötelemekden öte hiç bir şey ifade etmeyebilir.Ama bu yazarı bilen bilir.Bilmeyen mi?
Kimbilir?)
Türkçesi kıskançlık, popüler olamamak.
Neyse usta sen oradan bir buçuk şiiiiiir böreeeee çek.Tabağın kenarında devrik olsunlar.Yanında da bi kaç soğuk hayran.İyi gider!
Matematik şaşırır.İki kere iki belki beş eder.
Kimbilir?
İyi de kimbilir?