Hayr’ün-nisa…

Tebessümle başlıyorum bu mahiyeti Mükerrem yazıya…
Zira annemin ismi Hayrünnisa..
Kadınların en hayırlısı…
Şu ahir zamanda evvelin kadınları kadar hayırlı miyiz acaba?
Bana sorarsanız eşitlik eşitlik diye haykıra haykıra bahsi geçen eşitliğin belki de sosyal haklardan bahsedilmesinden ziyade aradaki tek fark sadece cinsiyet farkı olarak kaldı..
Oysa bizi kadın yapan bambaşka bir olgudur kadın yüreği,
Oysa cinsiyetten haricen önemlidir annece kaygılar,
Oysa cinsiyetin çok üzerindedir bir kadının varlığı.
Tüm bu farklı önemliliğin içindeki mahiyet varlık göstermenin güç demek olmadığını ayırdedebildiğimiz zaman anlam kazanıyor.
Hayatta en küçük topluluk olan aile kurumunda bir kadının olmadığını düşünün !
Görünmeyen bir enkazın altında kalmış bireyler görürsünüz..
Ve tüm dünyada hiçbir kadının olmadığını düşünün..
Yok olmuş bir dünya görürsünüz.
İşte kadının varlığının hayrının farkında olmak lazım.
Ve hayırdan ne anladığımızı tekrar tartmak gerekir.
Kadın demek dünyadır dostlar.
Kadın demek yarındır..
Kadının olmadığı yerde yarından ümit edilemez.
Kadının olmadığı yerde bir nesil yetişmez..
Ben bu özellikli günlerde birçok insan gibi kendimi özel hissetmem malesef.
Çünkü biz toplumda anlamını yitirdiğimiz değerlere bir gün armağan ediyoruz.
Hele ki kadının her geçen gün ziyan edildiği şu ahir zamanda kadının içinde olduğu her durum özelmis gibi algı oluşturuluyor..

Kadınlar günü, anneler günü, kız çocukları günü, ebeler günü, hemşireler günü vs.Kadinin toplum içindeki tüm sınıflarına özel günler hediye ediliyor.
Güzel olan hiçbir şeye muhalif değilim.
Ama aslında çokta yitirilmiş ve kendine hayrı kalmamış kadınlara içi bomboş bir 24 saatin hediye edilmiş olması benim için önemli değil mesela..
Biz kadınlar İslami, insanı, ilmi ve neticesinde fikri olarak o “hayr” kısmının hakkını verebilmeliyiz..
Küçük seylerden mutlu olmak demek böyle mahiyeti boş günlerin bize aitmiş gibi hissettirilmesi demek değildir dostlar
Bu bu kadar basit değildir.
Nisa olmak şu hayatta en zor sorumluluğu en ciddi vazifeleri olan bir varlık olmaktır..
Kâri kelimesi Osmanlı döneminde talebe yetiştiren, öğreten, ilim dersleri veren hanımlara verilen bir sıfatdı…
Adeta bir lutuftu..
Oysa geldiğimiz noktada bu ifadenin mahiyetini boşaltıp bunu bir hakaret cümlesi haline getirerek “karı” diyen tüm erkeklere sesleniyorum.
Sizde kabahat yok ..
Sizi yetiştiren hanımlar “kâri” olmanın hakkını vermiş olsaydı bugün böyle sadece 24 saate sıkıştırılmış özel günlerimiz değil,
“Hayr’ün -nisa larımız olurdu..
Ama yok..
Kadınlar günümüz var..
Bilmem oturup ağlasak mı, ya bir mum üfleyip kutlasak mi?
Selam ve dua ile..