Bir varmış,hep varmış

“Bazı krallar yaşlansa da Tahttan inmezler” İnmiş gibi yaparlar..Oysa Tahtın hemen arkasında şehri Dizayn etmeye devam ederler..  Yeni Kral ve Karaliçe’nin kulağı hep arkadan verilen suflededir.

Öyle ki tüm şehri hala kendilerinden önceki Kralın işareti ile Dizayn ederler.Başka çareleri yoktur çünkü Halkı eski kral kadar tanımazlar. Eski kralın “Prenslerim” dediği şehrin önemli ve tanınan isimleri yeni ve daha öne çıkabilecekleri sınavlardan geçerler.

Ama kazanamazlar..Şehirde bu kaybediş hoş karşılanmayınca,Kraliçe gelen tepkilere dayanamaz ve kısık sesle Saray halkından olan birkaç kişinin yanında, “Ama buna biz karar vermedik aslında tamamen Eski kralın tasarrufu” deyince kafalar karışır..

Karışır ama şehirdeki diğer görev dağılımı da şehrin dinamiğine yenilerden daha hakim olan Eski Kralın işareti ile gerçekleşince,

Herkes anlar ki,

Tahta oturan iktidar olan değişmiştir ama muktedir olan hala eski Kraldır.

Bazı hikayeler Masal değildir Canım dostlar.

Ne Develer tellaldır,

Ne pireler Berber..

Birileri muradına da erer şüphesiz,

Ortada çıkılacak bir kerevet bulunamaz..

Genelde Masallar uyutmak için anlatılır,

Ama herkes uyumaz..

Öyle tatsız biter ki bazı hikayeler,

Uyku da kalmaz, iştah da, hatta hayaller de..

Yalan dolu Masallar, ümit dolu gerçeklerden daha etkilidir çünkü..