Örnek Kim?

Siyâsete atılacak yavrularımıza şunu öğretemiyoruz; Esas olan bir siyâsî partinin peşinden gitmek, teşkilât içinde yer edinebilmek için her yolu mübah görmek değil ki… Bu kabil bir hırs insanı dava sahibi yapmaz! Dâima “hakîkatin” peşinde koşmak insanı dava sahibi yapar… Siyâsetçi büyükler gençleri ne yazık ki çok politize ediyorlar. Bu yanlış.
Öyle bir algı oluşmuş ki insanlarda, şahsen var olabilmek için dünyevi tarminsizliğin üzerine dava perdesi örterek yol almaya çalışıyorlar.
Ümitvar olmak istiyorum.Pırlanta gibi gençler de var siyasetin içinde.Ama korkuyorum var olurken kimleri örnek alıyorlar acaba?
Dava mefhumundan ne anlıyorlar acaba?
Yürek ve dil aynı şeyi hep söyleyecek mi acaba?
Ve varolabilmek için dava şuurunu muhafaza etmek yerine politikayı birilerini yok etmek olarak mı öğrenecekler acaba?
Ve siyaset bir Alicengiz oyunu olmaktan çok, hezimete uğramamak için savaşmak yerine halka ve hakka hizmet gayreti ile devam eden bir nesil gelecek mi acaba?
Tüm bu acabaları sıralarken dua ediyorum aslında.
Hem ümid ediyor hem dua ediyorum.
Kendimden çok yeni nesile dua ediyorum.
Dilerim dava ne demek doğru insanlardan öğrenir ve içini boşaltmadan dimdik devam edersiniz gençler.
Siyaset hırs değildir.
Siyaset enaniyet değildir.
Öyleyse de olmamalıdır.
Hak için, hayır için politize olun, var olun..